غفلت، آمادگی لقای پروردگار و گام نهادن در بساط قرب او را از انسان می‌گیرد، زیرا وصول به این مقام والا، جز در سایه معرفت و آگاهی امکانپذیر نیست. در یکی از مناجاتهای امیرالمؤمنین علی (علیه السلام) که مرحوم علامه مجلسی در بحارالانوار نقل کرده است به این موضوع اشاره شده است: «الهی ان انامتنی الغفلة عن الاستعداد للقائک فقد نبهتنی المعرفة بکرم آلائک»[38] پروردگار من! اگر غفلت مرا به خواب فرو برده و استعداد لقای تو را از من گرفته، شناخت کرم نعمتهایت مرا از این خواب غفلت بیدار ساخته است.
این جمله، بخشی از مناجات معروف «شعبانیه» است که طبق گفته مرحوم مجلسی مناجاتی است که علی (علیه السلام) و امامان معصوم (علیه السلام) در ماه شعبان با آن، با خدا راز و نیاز می‌کردند.
